İstanbul Kıyılarına Vurmalısın

   Gözünü oyalayacak o kadar çok şey var ki bu şehirde, insanın bakmaya fırsatının olup görmeye yetişemediğinde unutmaya sığındığı. Şimdi tanıdık bi' ritim tuttursak diyorum, denizi martılara sofra eylesek, balıkları kandırmaya yetmese oltalarımız, şehrin hiçbir safhasını süslemeyen gözlerin genişletse göğümü. Bi' mani bıraksam gökyüzümden uçurumlarına bu sefer özlediğime mani olmasa. Uzunca bi' yürüsek senle şöyle gectigimiz yerleri gecikmişliğinle degil seninle eskitsek. Her adımını bıraksan bu şehre. Gittiğinde her birini yeniden adımlasam, sokaklar anılarımızı kovalamaktan yorulsa, Kadıköy İskelesi'nde o bank ilk defa boş olsa. Şehrin ışıklarını kapatsak da çarçabuk ulaşsak ümitlerimizin tükendiği saatlerde yıldızlara. Birbirimize düşsek ya bunca yoksulluk içinden. Yaşamak hüneriyle avutsak birbirimizi. Sabaha karşı beş olsa ne binecegin bir tren gelse gara ne bir otobüs kalksa Ankara'ya. Bu seferini vapurla sınırlandırmış olsak. Bu şehri terketmek icin en musait saatti sabaha karsi beş. Güneşi kendine uydurmak şehri arkana almak uzaklaşmak icin mükemmel bi saatti sabaha karşı beş. Bu sefer gitmediğin bi hikaye yazmalı ama bu sefer sadece seni gönlüme döktüğüm hikayeler yazmalı bu sefer İstanbul kıyılarına vurmalısın.
                                              Thievery Corporation - Until the Morning